Nicolás Pastoriza é un guitarrista e compositor vigués activo dende finais dos 80 e 90 (Bromea o Qué, La Marabunta). Nos últimos anos, estivo traballando en solitario, manufacturando dalgún xeito artesanal uns cantos discos autoproducidos ou man a man con outros amigos talentosos como Sergio Martínez Puga, Paulo Pascual, Marcos Rivera, Iago Reigosa, Amaro e Iván Ferreiro. Actualmente, está a preparar dous novos proxectos para o ano que vén: un en formato banda chamada EL BUZO xunto aos ex Cró! Rubén Abad e Xavier Bértolo, Manu Ares e Mig Seoane, e posteriormente publicará outro disco en solitario, que será o seu sétimo álbum co seu nome, construíndo historias entre o municipal e o paranormal, aderezadas cun pop fiel á tradición psicodélica británica de todas as décadas, cargadas de Mellotróns, ecos de cinta magnetofónica, guitarras ao revés doces como motosierras, sintetizadores arcaicos e pianos de xoguete que conviven con samplers, loops e estraños plugins aberrantes, creando unha ensalada sónica onde flotan os seus particulares relatos de escapismo, cotiandade, maxia e costumismo, entre o paranormal e o municipal. Todo isto para o ano 2025.

Autoprodución artesanal con constantes guiños a esa psicodelia de té con pastas, ao pop máis ruidoso da era Creation, aos relatos veciñais de Ray Davies e aos derrapes cerebrais de Syd Barrett se tocara con Vainica Doble, ás retortas guitarras de G. Coxon ou My Bloody Valentine, con historias xurdidas dun hipotético cóctel entre P. K. Dick e Rafael Azcona, así como picoteando de todo o narcotipop en xeral, tan necesario e balsámico… e que tanta compañía lle fixo durante toda a pandemia, momento no que Nico decide crear o seu laboratorio definitivo nun pequeno estudio, por non dicir diminuto, que levanta no seu propio piso no corazón de Vigo, dende onde contempla o día a día da cidade pola súa ventá e lle pon o seu ruído con todos os seus tolos trebellos acesos, a modo de disonante e inharmónica banda sonora veciñal.